буфка (се) | несв.
Треска, удира силно предизвикувајќи шум, соодветен звук, Тој се буфкаше на земјата.
буфне (се) | св.
Тресне, удри предизвикувајќи соодветен шум. Одејќи занесено тој буфна во затворената врата.
буфта (се) | несв.
Треска, удира силно предизвикувајќи соодветен шум. Крај бреговите се буфтаа крупни крапови.
буц! | изв.
За дејство на буцкање, Треба да му направиш буц, па да тргне
буца (се) | несв.
а) Боде, прободува. Детето со прстето ги буца сите присутни. б) (прен.) Козинавите покрови буцаат.
буцка | несв.
Боде, прободува. Тој ме буцкаше со прстот во слабината.
буцкало | ср.
Сврдел, шило, тоа со што може да се буцка.
буцканица | ж.
Везало, сè во што се боцка со игла со цел да се навезе, закрпи, сошие и сл. Доста ми е од твоите буцканици.
буцне | св.
Прободе. Стариот со бастунчето буцна во вреќата.
бучава | ж.
Бука, ширење силни звуци. На полноќ се чу бучава, потоа татнеж.
