безначаен | прид.

Што е без значење, без вредност, неважен, безвреден. Безначаен повод. Безначајна работа. Безначајни зборови. Водевме ситни, безначајни разговори. Купчиња од безначајни партали.

безобѕирен | прид.

Што нема обѕири, безогледен, дрзок. Тој бил подлец како човек, безобѕирен и поткуплив. Безобѕирен непријател. Безобѕирен начин. Безобѕирни трговци. Безобѕирно дете.

безоблачен | прид.

Што е без облаци, ведар, јасен, сончев. Безоблачен ден. Небото над градот беше ведро, безоблачно. Беше зима со безоблачни студови.

безобличен | прид.

Што е без определен облик. Огромен и безобличен ѕвер. Безобличен камен. Безоблична крвава локва. Безоблични сенки.

безобразен | прид.

Што е без образ, што не се срами од своите постапки, бесрамен, непристоен. Тој е безобразен. Нечесна и безобразна жена. Безобразни, невоспитани деца.

безобразие | ср.

Отсуство на срам, безобразност, бесрамност, непристојност. Невидено безобразие.

безобразник | м.

Тој што е безобразен, бесрамник. Види го ти безобразникот!

безогледен | прид.

безодговорен | прид.

безопасен | прид.

Што не е опасен, што не може да наштети; сигурен, безбеден. Безопасен противник. Безопасно куче. Безопасна светлина. Безопасни игри.