возалница | ж.
Каца во која се пренесува и се гмечи грозјето. Ја полневме возалницата со грозје.
возар | м.
Тој што вози, превозува, што работи со запрежно возило. Стар возар. Селски возари.
возарина | ж.
Такса што се плаќа за превоз. За стоката плати возарина.
возач | м.
Лице што вози, што управува моторно или др. возило. Возачот на автобусут беше жена. Возач на камион.
возбуда | ж.
Психичка состојба што се карактеризира со зголемена активност на чувствата и што влијае врз однесувањето на човекот. Пламнав од возбуда. Трепереше од возбуда. Не покажа знаци на возбуда. Живееше во постојани возбуди.
возбуден | прид.
Што се наоѓа во состојба на возбуда; Бев силно возбуден. Возбудено дете. Возбудени гласови.
возбуди | св.
Предизвика возбуда, вознемири, обеспокои некого. Неговото раскажување ги возбуди луѓето. Него ништо не го возбудува. Таа возбудила силна љубов кај него.се ~ Се вознемири, се обеспокои. Децата се возбудија. Таа лесно се возбудуваше.
возбудлив | прид.
Што предизвикува возбуда, вознемиреност. Возбудлив излет. Возбудлива репортажа.
возбудувачки | прид.
Што предизвикува возбуда. Возбудувачки филм.
возбунтува | св.
Поттикне, крене бунт; разбунтува. Неговиот говор ги возбунтува луѓето.се ~ Се крене на бунт; се разбунтува. Затворениците се возбунтуваа.
