вратлика | ж.
вратло | м.
Тој што има дебел врат.
вратник | м.
Составен дел од рамката на вратата или целата рамка. Фенерот закачен на вратникот фрлаше светлина.
вратница | ж.
Врата; пола, крило од врата. Можеш ли да излезеш во широките дворови, на малата вратница? Ја турна со нога вратницата и влезе. Кафеанска вратница.
вратоврска | ж.
Дел, обично од машката облека, што се врзува како украс околу вратот под јаката од кошулата; кравата.
врач | м.
Лице што се грижи за култните обреди, свештеник на примитивните религии; маг, жрец.
врачарка | ж.
Гатачка, бајачка. Жените од селото за секоја мака одеа кај врачарката.
врачи | св.
Предаде на рака; додели нешто. Врачи жалба. Врачи писмо. Му врачи награда.
враџба | ж.
врашки | прид.
Што е ѓаволски. Врашки човек. Врашки чеда. Врзан во врашки јазел. Врашки сторенија.
