вревлив | прид.
Што крева врева, што е бучен, гласен. Вревлив продавач.
вред | мод.
Така е, така нека биде, се согласувам (како потврда на кажаното од соговорникот).
вреден 1 | прид.
Што работи со љубов и пожртвуваност; работлив, исполнителен. Вреден работник, вредни раце. Вредно момче мешаше малтер. Му се погоди вредна снаа.
вреден 2 | прид.
Што има вредност, скапоцен. Тоа се стари пари, многу вредни. Купил вредна уметничка слика.
вреди | несв.
Има утврдена цена, чини. Еден прстен пари вреди.
вреди | св.
Вклучи, приопшти некого кон други. Овој успех го вреди меѓу најзаслужните.
вреднаш | прил.
Само во изразот: Еднаш ама вреднаш ‒ направи нешто еднаш, ама добро, успешно и сл. Го удри еднаш, ама вреднаш.
вредник | м.
Тој што вреден, работлив човек.
вредносен | прид.
Што се однесува на вредност, што има вредност. Вредносни хартии. Вредносен суд. Вредносен систем.
вредност | ж.
Утврдена цена на нешто. Колкава е вредноста на куќава?
