вргав | прид.

Што е со врги. Вргаво стебло. Вргаво чело.

вргали се | несв.

Зјапа, нападно гледа во нешто, во некого. Збунето се вргали во дланките. Се вргали по војниците.

врглест | прид.

врглив | прид.

вргло | м.

Лице што зјапа, се загледува ваму–таму.

врголи се | несв.

Се прпелка, се чувствува незгодно. Тој почна да се врголи, да стенка, да бревта, да се поти и да му кркори грлото.

врева | ж.

Гласно, силно зборување, викотница, џагор. Војниците со голема врева се собираа. Панаѓурска врева. Улична врева.

вревач | м.

Тој што вреви.

вреваџија | м.

Лице што зборува многу гласно, што вреви. Тој не работи, тој е само вреваџија.

вреви | несв.

Многу гласно зборува, развикува. Жените вревеа на улица. Вреват како да се караат.