вртелешка | ж.

Кружна направа, конструкција што се врти, со седишта исти или разни по форма, наменети за забава; рингишпил. Зад мостот има панаѓур, вртелешка, врева, трешти свирка.

вртелка | ж.

Направа за намотување предено; елемија.

вртешка | ж.

вртелешка.

врти | несв.

Доведува нешто во кружно движење. Грнчарот го вртеше колцето со нога. Врти клуч да отклучи. Врти сврдел. Врти волан.

вртивера | ж.

вртикапа | ж.

Лице што често го менува мислењето, што е несигурно; превртливец, превртливка

вртикапец | м.

вртикуќа | м.

вртикуќник | м.

Добар домаќин.

вртимушка | ж.

Детска играчка, конусен предмет што се врти околу својата оска.