главница | ж.
главно | прил.
На прво место; првенствено, обично, важно. Главно е да ја почнеш работата.
главоболие | ср.
главоболка | ж.
Болка во главата. Ужасната главоболка ја тераше на повраќање.
главонози | м.
Морски мекотели со краци што им служат за фаќање плен и сл.; Cephalopoda.
главорез | м.
главосек | м.
Човек што сече глави; крвник, џелат. Не сакав да станам главосек и тиранин.
главуч | м.
(пејор.) Човек со голема глава. Го викавме главуч зашто имаше голема глава.
главуш | м.
глагол | м.
Вид менлив збор што означува дејство или состојба: оди; спие; пее; тагува и сл.
