гнилоса | св.
Стане гнил. Штицата на скалилото беше гнилосана.
гноен | прид.
Што е исполнет со гној. Раните им беа крвави и гнојни.
гнои | несв.
За рана – се исполнува со гној, станува гнојна. Прстот ми гноеше.
гној | м.
Густа жолтеникава течност што се создава при воспаление или при гниење на дел од човечки или од животински организам. На раната се гледаше гној.
гнојарник | м.
Место каде што се собира гнојот. Собираше гној од гнојарникот.
гнојлив | прид.
гнојница | ж.
Воспалена пора исполнета со гној што избива на површината на кожата. Лицето ѝ беше полно со гнојници.
гнојоса | св.
Исполни со гној, загнои. Раните му беа гнојосани.
гнома | ж.
Мудра изрека, сентенција, поука.
гносеологија | ж.
Теорија за спознанието.
