горнокраец | м.
Тој што е од горниот крај на селото; горномаалец. Се собраа горнокрајци и долнокрајци.
горномаалец | м.
Тој што е од горно маало; горнокраец. Се делеа на горномаалци и долномаалци и во квечерините водеа жестоки боеви.
горноселец | м.
Тој што е од горно село.
горњак | м.
Планински ветер, обично студен; ...бура низ срцето рине, / горњакот лице ти гали.
горовит | прид.
Што е обраснат со шума; шумовит. Трчаат елени низ горовит предел.
горок | прид.
(ретко) горчлив.
горолом | м.
Планинско место каде што ветрот ги турнал или ги навалил дрвјата. Во габеровата гора негде имаше густеж, негде горолом.
гороломен | прид.
Обично за ветер – што е силен, што крши гори. Гороломен ветер.
гороломник | м.
Голем, силен човек. Тој беше голем опасник и гороломник.
гороцвеќе | ср.
