горовит | прид.
Што е обраснат со шума; шумовит. Трчаат елени низ горовит предел.
горок | прид.
(ретко) горчлив.
горолом | м.
Планинско место каде што ветрот ги турнал или ги навалил дрвјата. Во габеровата гора негде имаше густеж, негде горолом.
гороломен | прид.
Обично за ветер – што е силен, што крши гори. Гороломен ветер.
гороломник | м.
Голем, силен човек. Тој беше голем опасник и гороломник.
гороцвет | м.
Род тревести ниски растенија со перјести, тесни лисје и црвен или жолтозлатест цвет; Adonis vernalis.
гороцветен | прид.
Што е покриен, обраснат со гороцвет. Шеташе сред гороцветни полјани.
гороцвеќе | ср.
горун | м.
Вид планински даб; Quercus sessiliflora.
горчи | несв.
Има непријатен, горчлив вкус како пелин или како кинин. Многу од нив не се за јадење, горчат.
