граблив | прид.
Што сака да граба, што има својство на грабливец; грабежлив. Граблив човек.
грабливец | м.
Тој што сака да граба; грабежливец. Сите грабливци од селото ги фатија.
грабливка | ж.
грабливец. Слугинката се покажа како грабливка.
грабне | св.
Одземе, земе нешто насилно, брзо. Скокна и ја грабна слушалката.
грав | м.
Едногодишно зрнесто растение со плодови во мешунки што се користат за исхрана.
гравер | м.
Занаетчија што гравира.
гравиден | прид.
(обично во женски род) Бремена. Гравидна жена.
гравидитет | м.
Бременост.
гравира | несв.
Врежува букви и цртежи во метал, во камен и др. На мазната плоча гравираше секакви фигури.
гравитација | ж.
Својство на меѓусебно привлекување на телата.
