градина | ж.
Место каде што се одгледуваат цвеќиња, зеленчук и др.; бавча. Цветна градина. Овошна градина. Зеленчукова градина.
градинар | м.
Човек што се занимава со одгледување цвеќиња, зеленчук и др. во градина; бавчанџија. Градинарите ги поливаа расадите.
градинарство | ср.
Одгледување цвеќиња, зеленчук и други градинарски култури. Се занимаваше со градинарство.
градинка | ж.
Дем. од градина.
градител | м.
Ѕидар; архитект. Ќе ни требаат градители и каменоресци, копаничари и зографи.
градиште | ср.
Урнатини од стар град или од тврдина.
градник | м.
Дел од женска долна облека што служи за придржување, прицврстување, стегање на градите.
градобитен | прид.
Што носи град, од кој ќе удри град; градоносен; Градобитен облак.
градобитнина | ж.
Тоа што е оштетено, уништено од град.
градоболен | прид.
Што има болни гради; туберкулозен.
