грбавец | м.
Грбав човек, човек со грпка. Грбавецот биеше во камбаната.
грбави | несв.
грбавко | м.
грбач | м.
Тенок, еластичен камшик, во вид на прачка или сплетен од кожени ремчиња. Маваше со грбачот безмилосно по затворениците.
грбен | прид.
Што е дел од грбот, што се однесува на грб2. (спорт.) На грб. Грбно пливање.
грбечки | прид.
Што лежи на грб. Грбечка положба.
грби се | несв.
Се грбави, се подгрбавува. Се грбеше од амалската работа.
грбло | м.
Тој што е грбав.
грбник | м.
Рбет, 'рбетен столб. Стравот му предизвика морници по грбникот па сè до ножните прсти.
грвала | несв.
Тркала, валка. Човекот го грвалаше каменот по нивата.
