громобран | м.

Уред што е поставен на зградите и ја одведува електричната струја на громовите в земја.

громовен | прид.

громовит | прид.

Што создава силен звук како на гром. Громовитите удари на тапанот одекнуваа низ планината.

громовник | м.

Оној што грми, што удира со громови. Илија громовникот.

громогласен | прид.

Што е премногу гласен, што е како гром. Громогласна смеа. Громогласен аплауз.

громок | прид.

Громок глас.

гросист | м.

Трговец на големо.

гротеска | ж.

Претерано искарикирано претставување на ликови, на настани и сл. во литературата, во театарот, во уметноста воопшто. Актерката толку го искарикира ликот што го доведе до гротеска.

гротескен | прид.

Што има карактеристики на гротеска; фантастичен, необичен, чуден. Гротескна претстава.

гроф | м.

Благородничка наследна титула, тој што ја носи таа титула.