едначи | несв.
Прави некого или нешто да биде еднаков или еднаква со друг;
еднаш | прил.
Еден пат, еднократно. Само еднаш му се случи.
еднашка | прил.
еднина | ж.
Граматичка форма на зборот за означување единичност наспрема множество;
еднипати | прил.
Понекогаш, понекојпат. Еднипати детето подоцна доаѓа.
едничок | прид.
Само еден, единствен.
едно | прил.
Исто. И луѓето се сите едно, и трудот им е ист на сите.
едно- | претс.
Како прв дел во сложенки со значење:
еднобоен | прид.
Обоен само со една боја.
еднобожец | м.
Тој што верува во еден бог; монотеист.
