заповеда | св. и несв.

Даде, дава заповед, нареди, наредува некому. Овде јас заповедам. Тој заповеда да му донесат ручек.

заповеден | прид.

Што содржи или изразува заповед; што е строг, остар. Заповеден тон.

заповедник | м.

Тој што заповеда; тој што управува, што раководи. Воен заповедник. Врховен заповедник.

заповеднички | прид.

Што се однесува на заповедник. Заповедничка служба.

заповедништво | ср.

(само едн.) Право на заповедање, на командување. Власта во градот е под заповедништво на сојузничките сили.

заповедува | несв.

заповива | св.

Почне да повива (дете). Мајката го заповива бебето.

запознае | св.

Оствари, воспостави односи на познанство меѓу други лица; претстави некого некому. Вчера го запознав новиот директор на училиштето. Тој ме запозна со својата братучетка.

заползи | св.

Почне да ползи, залази. Низ тревата заползија полжави.

запомни | св.

Задржи во паметење, во сеќавање некого или нешто; запамети. Запомни го ова што ќе ти го кажам. Таа добро го запомни неговото име.