запопи | св.
Ракоположи за свештеник, за поп. Владиката запопи по еден поп во секое село.
запорева се | св.
Почне да се порева. Се запорева, за малку ќе паднеше.
запори | св.
Почне да пори. Небото го запорија молњи.
запорник | м.
Тој што сакајќи се со некоја мома ја запира да се засака со друг и да се омажи; љубовник; несуден маж. Калино, сестро Калино, / тува е гора зелена, / тува је ајдутин Никола, / Никола, твојо запорник.
Запорожје | ср.
Град во Украина.
запоставен | прид.
За кој не се води доволно грижа, што е занемарен. Запоставено дете. Запоставени обврски.
запостави | св.
Не поведе грижа, не обрне доволно внимание, занемари некого или нешто. Тој си го запостави семејството. Таа го запостави учењето.
запости | св.
Почне да пости. Таа запости неколку дена пред празникот.
запотера | св.
Го снајде некого нешто, обично непријатно, лошо и во поизразена мера. Како го запотера од некое време, само по доктори оди.
запоти | св.
Накити, искити куќа и др. со зеленило; Таа ја запоти целата куќа со лескови прачки.
