заветува (се) | св.
Даде завет. Му заветува верност, но го погази заветот.
завечера | св.
Почне да вечера. Се собраа сите околу трпезата и завечераа.
завечери се | св.
Почне да настапува вечер; се стемни. Одамна се беше завечерило. Се завечери, а него уште го немаше дома.
завешта | св.
Подари, остави нешто како наследство со документ, тестамент. Таа им завештала на своите ќерки многу пари. Тој пред смртта му го завештал целиот свој имот на внукот.
завештание | ср.
Документ во кој определено лице изјавува што и кому остава во наследство; тестамент. Неговото завештание беше мало и скромно. Го чува завештанието од предците.
завештател | м.
Лице што завештава, што остава нешто во наследство. Завештателот беше најбогатиот човек во градот.
завибрира | св.
Почне да вибрира. Гласот ѝ завибрира како напната струна на виолина.
завива 1 | несв.
завива 2 | несв.
завивка | ж.
Ткаенина што служи за покривање; покривач. Се пикна под топлата завивка и заспа. Секоја девојка што се мажи носи постели и завивки.
