заводник | м.
Тој што заведува, што освојува, што има успех во љубовта. Тој е голем заводник.
завоевател | м.
завози | св.
Почне да вози; Го завози автомобилот иако немаше дозвола.
завој | м.
Долга лента од газа или од платно што служи за преврзување и за заштита на повреден дел од телото; преврска. Левата рака му беше преврзана со бел завој. Во торбата секогаш носеше завои и лекови.
завојува | св.
Почне да војува; војува Големите сили повторно завојуваа на туѓа територија.
завојуван | прид.
Што се наоѓа во војна. Завојувани држави. Завојувани страни.
завојувач | м.
Тој што води освојувачка војна; освојувач. Тој бил прославен војсководач и завојувач.
завор | м.
заворка | ж.
заворна | ж.
Лост или клинец со кој се осигурува врата да не се отвора; резе. Не можеше да ја тргне заворната од вратата.
