забанџија | м.
Лице што изработува забани. Тој беше прочуен забанџија во градот.
забар | м.
Лекар за болести на забите; заболекар, стоматолог.
забара | св.
Почне да бара; Војниците забараа јадење и пиење.
забарабани | св.
Почне да барабани; барабани. Забарабанил градскиот барабанџија и ја соопштил првата наредба.
забарикадира | св.
Обезбеди, заштити нешто со барикади. Тие го забарикадираа селото.
забарка | св.
Почне да барка; Децата забаркаа во големиот креденец.
забарство | ср.
Дел од медицината што се занимава со болестите и лекувањето на забите; стоматологија.
забаса | св.
Залута, заскита. Тој забаса во густата шума.
забат | прид.
забест.
забатали | св.
Запусти, занемари некого или нешто. Тој се затвори дома и ги забатали другарите. Се оддал на шетање и го забаталил школувањето.
