забан | м.
Дел од некогашната селска машка или женска горна облека од сукно, со ракави или без нив. На рамото ги префрли забанот и торбата и тргна нагоре. Пазарџиите беа облечени во забани и антерии.
забандори | св.
Почне да бандори. Тој забандори нешто и не ме остави намира.
забанџија | м.
Лице што изработува забани. Тој беше прочуен забанџија во градот.
забања | св.
Почне да бања некого; бања. Мајката само што го забања детето, тоа почна да плаче.
забар | м.
Лекар за болести на забите; заболекар, стоматолог.
забара | св.
Почне да бара; Војниците забараа јадење и пиење.
забарабани | св.
Почне да барабани; барабани. Забарабанил градскиот барабанџија и ја соопштил првата наредба.
забарикадира | св.
Обезбеди, заштити нешто со барикади. Тие го забарикадираа селото.
забарка | св.
Почне да барка; Децата забаркаа во големиот креденец.
забарство | ср.
Дел од медицината што се занимава со болестите и лекувањето на забите; стоматологија.
