заблазни | св.

Изрази задоволство за нешто што му се случило некому (на соговорникот или на некој друг) обично со зборовите: блазе си ти, блазе тебе; блазе си му (ѝ), блазе нему (нејзе). Детето си спие спокојно и невино, да му заблазни човек. Другарките ѝ заблазнија на свршувачката.

заблеан | прид.

Што е загледан, зјапнат во некого или во нешто. Со отпуштена уста, заблеан во мене, не знаеше што да рече. Немееше толпата, заблеана по нив, долго и откако ги снема.

заблее | св.

Почне да блее; Одненадеж заблеа јагне и ме исплаши. Трипати заблеав како некоја овца.

заблеска | св.

Почне да блеска; Долгата сабја заблеска на сонцето. Солза му заблеска во очите.

заблескоти | св.

Почне да блескоти. Сонцето повторно заблескоти.

заблесне | св.

Блесне силно, одеднаш. Неговиот поглед заблесна како молња.

заблест | прид.

заблести | св.

Почне да блести. Заблестија преспите нерастопен снег. Му заблести светложолтата коса.

заблика | св.

Почне да блика; Од носот му заблика крв. Тој заблика од радост.

заблиска | св.

Почне да блиска. Заблиска со водата уште посилно.