залажувачка | ж.

залази | св.

Почне да лази, да ползи; лази. Детето залази по подот. Низ тревата залазија црвеникави бубачки.

залак | м.

Парче леб што наеднаш се става в уста, се џвака и се голта; касај. Одвај го голтна последниот залак. На секој залак испиваше чаша вино. Си пикаше големи залаци во устата.

залангур | м.

Скитник, уличар. Тој е чорбаџиски син, а не залангур.

залапа | св.

Почне да лапа, да јаде лакомо. Тој залапа од месото. Тие залапаа од мезето.

заласкоти | св.

Засвети, заблеска.

заластари | св.

За лоза – почне да пушта ластари. Лозата заластари.

залафи (се) | св.

залеби | св.

За жито и сл. – фати леб, заврзе плод. Житата залебија.

залебнат | прид.

Придушен, што е без здив (од плачење и др.). Залебнат глас. Залебнато блеење.