иницијатор | м.

Лице што дава иницијатива за нешто, за некоја работа, дело; зачетник, поттикнувач. Меѓу децата, тој беше главен иницијатор на многу игри и лудории.

инка | ж.

Направа во вид на конус, на врвот продолжен со цевка што служи за претурање течност во сад со тесен отвор.

Инка | м.

Припадник на древен народ во Јужна Америка, на просторот на денешно Перу.

инкарнација | ж.

Олицетворение, отелотворување. Вие сте совршена инкарнација на мојот идеал за жена. Тој човек беше целосна инкарнација на добрината.

инкарнира се | св. и несв.

Се отелотвори, се отелотворува.

инкасант | м.

инкасатор | м.

Лице што ги наплатува сметките за вода, струја, телефон и прима готови пари, главно надвор од установа; благајник, наплатувач. Кога доаѓа инкасаторот, ништо не прашувам, плаќам колку што ќе побара.

инкасира | св. и несв.

Наплати, наплатува, прими, прима пари во готово.

инквизитор | м.

(истор.) Член на инквизицијата.

инквизиторски | прид.

Што се однесува на инквизитор и на инквизиција.