инфрацрвен | прид.
Во составот: инфрацрвени зраци ‒ дел од светлосниот спектар што е невидлив за човековото око. Инфрацрвени зраци.
инфузија | ж.
Внесување течност (физиолошки раствор) во крвта, под кожата или во цревата на болниот при значителна загуба на крв за надоместување на телесните течности.
инхалатор | м.
Апарат за инхалација.
инхалација | ж.
Вдишување пареа од лековити средства.
инхерентен | прид.
Што е природно и неразделно споен или здружен; битен, својствен, неразделив.
инхибира | св. и несв.
Спречи, спречува, задржи, задржува; забрани, забранува. Стравот како чувство ја инхибира секоја активност на човекот.
инхибираност | ж.
Состојба на она што е инхибирано.
инхибиција | ж.
Сопирање, недопуштање, попречување.
инцест | м.
Полово општење со блиски сродници со кои е забранет брак поради роднинските врски; родосквернавење.
инцестен | прид.
Што се однесува на инцест;
