искошка | св.

Со кошкање истурка нешто.

искра | ж.

Многу ситна светкава или усвитена честичка што се изделува од нешто што гори или при удар на тврди тела. Од ковачницата вивнаа искри и за миг пламна целиот крај.

искраде | св.

Украде, ограби сè, до крај. Старата управа ја искраде фирмата.

искрадне се | св.

искраен | прид.

Последен, подалечен, краен. Доаѓаа кај него селанки дури од искрајните охридски села.

искрака | св.

искрај | предл.

Покрај.

искраја | прил.

искрвави | св.

Ја изгуби сета крв. Болниот искрвави.

искрви се | св.

Се пресметува, се кара, се тепа до пролевање на крв. Тие се раскарани меѓу себе, самите ќе се искрват и ќе ни паднат нам пред нозе.