изденгуби | св.
Помине во денгубење определено време. Изденгуби шетајќи без цел по пазарот.
издејствува | св.
Постигне, добие нешто со определено залагање, настојување. Тој издејствува мала пензиичка. Судијата издејствува помилување за обвинетиот.
издив | м.
Олеснителен издив. До последниот издив.
издива | несв.
Силно вдишува и издишува, забрзано дише. Старата честопати издива и офка.
издивка | ж.
издивне | св.
Издиши еднаш, со еден здив. Болниот издива длабоко, со сета сила и продолжи да зборува.
издига | св. и несв.
Крева, крене нагоре, виши, извиши. Орелот ја издига желката високо над карпите. Таа го издига јајцето до висина на нивните усти и го залулува конецот.
издигнат | прид.
Што се издигнал во физичка смисла. Површинскиот слој на земјата останува издигнат.
издигне | св.
Дигне високо одеднаш; дигне Големиот бран го издигна високо чунот.
издиктира | св.
Професорот го издиктира прашањето.