изденгуби | св.

Помине во денгубење определено време. Изденгуби шетајќи без цел по пазарот.

издејствува | св.

Постигне, добие нешто со определено залагање, настојување. Тој издејствува мала пензиичка. Судијата издејствува помилување за обвинетиот.

издив | м.

Олеснителен издив. До последниот издив.

издива | несв.

Силно вдишува и издишува, забрзано дише. Старата честопати издива и офка.

издивне | св.

Издиши еднаш, со еден здив. Болниот издива длабоко, со сета сила и продолжи да зборува.

издига | св. и несв.

Крева, крене нагоре, виши, извиши. Орелот ја издига желката високо над карпите. Таа го издига јајцето до висина на нивните усти и го залулува конецот.

издигнат | прид.

Што се издигнал во физичка смисла. Површинскиот слој на земјата останува издигнат.

издигне | св.

Дигне високо одеднаш; дигне Големиот бран го издигна високо чунот.

издиктира | св.

Професорот го издиктира прашањето.