имашлив | прид.
Што е во добра имотна состојба; богат. Од сите нив само тој беше сиромашен, сите други беа имашливи луѓе.
имашлија | прид.
имаштија | ж.
Благосостојба;
имање 1 | ср.
Глаголска именка од има; немање.
имање 2 | ср.
Добиток. Бев во градината да наберам трева за имањето.
имбецил | м.
Човек што е заостанат во умствениот развој; малоумник.
имбецилен | прид.
Што е душевно заостанат; малоумен.
име | ср.
Личен назив што му се дава на човекот веднаш по неговото раѓање; името заедно со презимето.
имела | ж.
(бот.) Полупаразит со жолтозелени цветови и бели плодови кај широколисните и иглолисните дрвја; Viscum.
именден | м.
Ден кога се слави името обично според името на некој светец.
