именик | м.
Книга со список од имиња обично по азбучен ред. Телефонски именик.
именит | прид.
Што е нашироко познат, прочуен, значаен. Тој бил познат, именит и прв!
именител | м.
Број под дробната линија; делител.
именка | ж.
Полнозначен збор што именува предмет, суштество, поим. Сопствени именки. Апстрактни именки. Конкретни именки.
имено | мод.
Всушност. Тоа произлегува имено од нивните ограничени сфаќања.
именува | св. и несв.
Даде, дава име, назив, нарече; окарактеризира означувајќи со име (збор). Тој стар поп селаните го именуваа ,,праведник“. Капетанот Илија ја именува таа акција како провокација.
именце | ср.
имењак | м.
Човек што има исто име со некој друг. Подобар си од твојот имењак по којшто си го добил името.
имза | ж.
Своерачен потпис.
имигрант | м.
Човек што се доселил во некоја друга земја заради подолготраен или постојан престој; доселеник.
