лекомислен | прид.
Што лесно, непромислено прима сè, што е површен, несериозен, наивен, подводлив; Лекомислено однесување.
лекотија | ж.
лекоумен | прид.
Што не размислува многу; Лекоумни деца.
лексема | ж.
Лексичка единица, збор како составна единица на речникот на еден јазик. Овие лексеми се синонимни и се употребуваат паралелно.
лексика | ж.
Зборовен фонд, речнички состав на еден јазик, дијалект, на делата на некој писател или речнички слој изделен по некоја особеност (по потеклото, стилистичкото обележје и сл.). Интернационална лексика. Неутрална лексика. Терминолошка лексика.
лексикограф | м.
Лице што се занимава со лексикографија.
лексикографија | ж.
Дел од науката за јазикот што се занимава со теоријата и практиката на составувањето речници, лексикони, енциклопедии.
лексикографски | прид.
Што се однесува на лексикограф и на лексикографија. Лексикографска дејност.
лексиколог | м.
Специјалист по лексикологија.
лексикологија | ж.
Дел од науката за јазикот што ја проучува лексиката, речничкиот состав на јазикот.
