лисици | и.
Метални алки со кои се врзуваат рацете на уапсено лице. Му ставија лисици и го приведоа во полиција.
лисичар | м.
Човек што лови лисици.
лисичарка | ж.
Вид неотровна габа погодна за исхрана; Cantharellus cibarins.
лисичин | прид.
Што припаѓа, што се однесува на лисица. Ја издаде лисичиниот глас.
лисичина | ж.
Вид грозје со жолта или црвеникава боја.
лиска 1 | ж.
(мин.) Група силикатни минерали со различен состав, чии кристали се наредени во тенки листови; карпа, слој земја богат со такви минерали.
лиска 2 | ж.
(бот.) а) Плоснатиот, проширениот дел на листот; lamina. б) Еден лист од цвет или билка. Ветрот донесе цветни лиски, црвени и миризливи.
лискавица | ж.
Карпа составена од тенки (како листови) слоеви минерали.
лисне | св.
Пушти, развие листови; разлиста. Лиснаа горите.
лисник | м.
Насечени и исушени гранки сосе лисјето, што служат како храна за добитокот зимно време. Кастреа шума за лисници. Им однесе лисник на козите.
