миоцен | м.
Една од геолошките формации во терцијалниот период.
мир 1 | м.
Состојба без возбудување, спокој, спокојство. Душевен мир. Мир и тишина.
мир 2 | м.
Свет.
мираз | м.
Имот што го донесува жената кај мажот во бракот. Го подготви миразот на ќерките.
миразлика | ж.
Таа што има, што носи мираз во бракот.
миразџика | ж.
мирба | ж.
Смирување, помирување.
мирен | прид.
Што е спокоен, смирен, тивок, послушен. Мирни деца. Мирно време.
мири | несв.
Помирува, смирува. Ги миреше раскараните жени.
миризба | ж.
мирис.
