мирис | м.

Еден од петте надворешни осети што се прима преку носот. Пријатен мирис. Непријатен мирис. Мирис на јоргован.

мириса | несв.

Испушта мирис. Цвеќињата мирисаат.

мирисен | прид.

мирислив | прид.

Што испушта мирис, што мириса пријатно. Мирисливи цвеќиња.

мирисне | св.

Го мирисна цвеќето.

мирител | м.

Тој што мири.

мирија | ж.

Данок.

мирничок | прид.

мирновременски | прид.

Што се случува во мирно време, кога нема војни. Мирновременско производство.

мирнотија | ж.