музга | ж.

Бара, мочуриште.

музга (се) | несв.

музеј | м.

Установа во која се чуваат и се изложуваат предмети од научна и уметничка вредност: Сликарски музеј. Историски музеј. Археолошки музеј. Природонаучен музеј. Етнографски музеј.

музејски | прид.

Што припаѓа, што се однесува на музеј. Музејски експонат. Музејска збирка.

музика | ж.

а) Уметност изразена преку тонови, тонска уметност. Вокална музика. Инструментална музика. Тивка музика. Духовна музика. Народна музика. Класична музика. б) Тонска уметност и нејзината теорија како училиштен предмет. Го запишаа на музика. Студира музика.

музикален | прид.

Надарен за музика. Детето е многу музикално.

музикалии | и.

Музички инструменти, ноти и други потреби на музичарите. Не можам да свирам, не ги носам музикалиите.

музикалност | ж.

Способност за разбирање и чувствување на музиката, дарба за музика. Неговата музикалност е ненаметлива.

музикант | м.

Тој што свири на некој инструмент. Музикантите од оркестарот. Први си отидоа музикантите.

музиколог | м.

Тој што се занимава со музикологија. Многу музиколози се интересирале за нашиите народни ора.