настави | св.
Стави, намести повеќе предмети. Наставиле маси, столови по тротоарите, нема каде да се помине. Настави дрва и го запали огнот.
наставка | ж.
(лингв.) Формообразувачки или зборообразувачки дел од зборот што стои по основата; суфикс.
наставник | м.
Тој што изведува настава.
настамени | св.
Намести, стави, постави нешто. Убаво настамени ја масата да не се мрда.
настан | м.
Важно случување, факт, појава во општествениот или во личниот живот. Светски настан. Историски настан. Културен настан. Трагичен настан.
настане | св.
Настапи, стане, се случи нешто. Кога сè било готово, настанала караница меѓу двајцата. Промените што настанаа ја подобрија положбата. Настана голема мешаница меѓу луѓето. Настана црна темница.
настани | св.
Смести некого некаде (во стан, во живеалиште). Волјата божја е гладен да нахраниш, бездомен да настаниш.
настанок | м.
Почеток на постоење, настанување, создавање. Првата книга од Библијата зборува за настанокот на светот.
настап | м.
Силно, нагло надоаѓање, појава на нешто (болест, расположение, војски и др.). Настап на лудило.
настапи 1 | св.
Стапне, згазне на нешто, нагази. Внимаваше да не го настапи босиот до него. Му се стори како да настапил змија.
