носе | ср.
носен 1 | прид.
За облека, чевли – стар, ветов. Носена кошула. Носена капа. Носени чевли.
носен 2 | прид.
Што е носен, што некој го носел. Носениот џемпер. Носени панталони.
носен 3 | прид.
Што припаѓа, што се однесува на нос. Носна преграда. Носна празнина. Носни отвори.
носечки 1 | прил.
На нос. Паднал носечки.
носечки 2 | прид.
Што носи, што е главен, врз кој, кон кој се доградува. Носечки столб. Носечки обележја. Носечка идеја.
носи | несв.
Држејќи нешто, некого в рака, в раце или товарено на себе, оди за да го премести. Во едната рака носеше торба. Во рацете носеше русокосо девојче. На рамо носеа лопати. На грб носел војничка раница. Жените на глава носеа тепсии.
носивост | ж.
Најголема тежина на товарот што смее да го носи некое превозно средство или со која смее да се оптовари некоја градежна конструкција; максимално оптоварување.
носила | и.
Вид подвижно легло, обично на расклопување, за пренесување болни, ранети.
носилка | ж.
Преносна направа за луѓе, обично затворена со завеси, прицврстена на два паралелни држачи за носење.
