нослест | прид.
Што има голем нос.
носло | м.
Тој што има голем нос.
носница | ж.
Еден од двата отвора на носот; ноздра.
носов | прид.
Што е во врска со носот; глас што се артикулира при минување на воздушната струја низ носот. Носова самогласка. Носов изговор.
носовка | ж.
Носова самогласка.
носорог | м.
Голем тревопасен цицач со еден или два рога на предниот дел од главата; Rhinоcerоs.
носталгија | ж.
Силна тага, жал, копнеж за напуштениот дом, родно место или татковина.
носталгичар | м.
Лице што чувствува носталгија, човек што е носталгичен по нешто минато или по нешто неостварено.
носталгичен | прид.
Што чувствува, што пројавува носталгија.
нота 1 | ж.
Графички знак за бележење на тонот; тон во музиката. Висока нота. Дисонантна нота.
