нар 1 | м.
нар 2 | м.
Легло од штици наредени на дрвени ногалки. Седнаа скрснозе на наровите и ги зачадија чибуците.
нараби | св.
Направи раб, подвитка и зашие раб на ткаенина; пораби.
наработи се | св.
Работи многу, до изморување. Денеска се наработивме.
нарав | м.
Својствата на личноста; карактер, темперамент. Благ нарав. Весел нарав. Незгоден нарав. Чуден нарав.
наравоучение | ср.
Поука, предавање, пренесување определени правила, норми на однесување.
нараѓа | св.
Роди многу деца.
нарадува се | св.
Помине доволно време во радост со некого, со нешто. Да поживееше уште малку, да им се нарадуваше на децата. Не можеше да им се нарадува кога ги виде. Не ѝ се нарадува на колата, само што ја купи, му ја украдоа.
нараза | ж.
Почеток на оболување кај растенијата. Да ги напрскаме цвеќињата, им се јавила некаква нараза.
наразговара се | св.
Помине долго, до задоволување, во пријатен разговор.
