наредба 1 | ж.
Службено усно или писмено барање што задолжително треба да се изврши; заповед.
наредба 2 | ж.
Начин на уредување, распоред, ред, организација на сè што се наоѓа и на однесувањето во дадена средина (стан, куќа, просторија и сл.). Секоја куќа си има своја наредба.
наредбодавец | м.
Тој што издава наредби, тој што дал наредба.
нареден | прид.
Што е на ред, следен, иден (во просторот и во времето). Нека влезе наредниот. Со нетрпение ја чекаа наредната смена. Во наредната година се запишал на студии. Во наредните денови ќе биде постудено.
нареди 1 | св.
Издаде, даде наредба. Командирот нареди да се подготват сите за долг марш. На селаните им наредија да ги товарат вреќите во камионите.
нареди 2 | св.
Стави, размести во определен ред. Го нареди по височина меѓу првите. Ги нареди книгите по писатели.
наредник | м.
Најстар по чин подофицер во југословенската војска до 1941 година.
нареже | св.
Со режење добие доволно парчиња, делови од нешто; насече. Нареже леб.
нарекува (се) | несв.
наренда | св.
Изренда доволно, колку што е потребно.
