обрекува | несв.

обремени | св.

Оптовари некого со нешто (со грижи, со проблеми, со должности и сл.). Таа не сакаше никого да обремени со својата тага. Шефот ме обремени со многу должности.

обрецне се | св.

Се обрати, приговори некому грубо, со висок тон. Тој остро ѝ се обрецна на жена си.

обрече | св.

Даде збор, вети нешто некому. Тој обрече дека ќе ја исполни татковата желба.

обрешка | ж.

Тоа што е обрежано, што паѓа при обрежување од обреже

обричи (се) | св.

обрише (се) | св.

обрндави | св.

Извалка, направи да биде нечисто. Го обрндави новиот фустан.

обрне | св.

обрати_1 Таа не обрна внимание на неговиот гест. Никој не го забележа и не му обрна внимание.

оброди | св.

Даде многу род, роди, народи нешто во голем број. Јаболкницата обродила / на една ветка пет јаболка.