обработи | св.

Изврши потребни работи врз нешто (земјиште, суровина итн.) за да служи на неговата намена. Тој сам ја обработи нивата. Земјоделците навреме ги обработија сите засадени површини. Тој го обработи каменот со длето. Асирските племиња први го обработиле железото и направиле железно оружје.

обработка | ж.

Обработување на земја, вршење земјоделски работи, обликување, усовршување на суровински материјал. Обработка на почвата. Обработка на кожи. Обработка на руда.

обработлив | прид.

За земја – што се обработува, што е за обработување. Обработлива земја. Обработливи почви.

обработувач | м.

Тој што обработува, што врши обработка. Обработувач на земја. Обработувач на речник.

обравче | ср.

образ | м.

Едната страна од лицето на човекот. Имаше лузна на десниот образ. Го бакна во образот. Ги избриша солзите од образите.

образец | м.

Тоа што служи како пример, модел за да се добие претстава како да биде направено нешто, како да изгледа нешто. Работа по образец. Естетски образец. Обрасци за писма.

образлага | несв.

образложен | прид.

Што содржи некакво објаснување, аргумент, образложение. Образложено решение.

образложение | ср.

Давање, излагање на причините за нешто; објаснување, коментар, аргумент. Усно образложение. Научно образложение. Детални образложенија.