повиси | св.

Остане да виси некое време.

повит | м.

Вид ползечко растение; Clematis vitalba.

повиши | св.

Изрази нешто во повисок степен. Повиши глас. Повиши расположение. Повиши интерес.

повлада | св.

Совлада, завладее; овладее, опфати. Полека целото село го повладаа. Сета снага беше му ја повладале болките.

повластен | прид.

Што овозможува повластица; што има повластици, привилегиран. Повластена положба. Повластен билет. Повластен сталеж.

повласти | св.

Стави, доведе некого во повластена положба; привилегира некого.

повластица | ж.

Посебно право, поволен услов, погодност што се дава некому за нешто; привилегија.

повлачи | св.

Влачи малку, кратко време.

повлекува (се) | несв.

повлече | св.

а) Почне да влече; влече Ранетиот го фатија и го повлекоа по тревата. Коњот одвај ја повлече колата. Локомотивата се огласи и ги повлече вагоните. б) Тргне, потргне некого или нешто. Го фати за рака и го повлече. Ја повлече завесата. Нагло ја повлече сопирачката на колата. Го повлече чкрапецот на пушката. в) Забере некого, одведе настрана со себе; привлече кон себе. Го повлече надвор да поразговараат. Нечии раце го повлекоа. Мајката го повлече и го гушна детето.