познавач | м.

Тој што знае, познава добро определена работа или нешто. Познавач на македонската народна поезија. Познавач на историјата.

познае | св.

Знае, се сеќава на некого, според определени карактеристики му личи на некого. Штом го видов, го познав. Тие ќе го познаат по ликот дека е од нивниот род.

познак | м.

Овошје (обично костен) што зрее доцна.

познание | ср.

познавање.

познаник | м.

познанство | ср.

Однос, врска на луѓе што се познаваат. Нашето познанство дозволува таква блискост. Тој го прекина секое познанство со нив.

познат | прид.

Достапен, знаен. Позната поговорка. Познати постапки. Патот му беше познат. Познат обичај. Овој збор е познат во сите словенски јазици.

познајник | м.

Лице што му е познато некому, што го знаеме. Тој ми е познајник, не ми е другар или пријател. Познајници од работа.

Познањ | м.

Град во Полска.

позно | прил.

Седи до позно во ноќта.