понижувачки | прид.
Што понижува, навредува; навредлив. Понижувачки однос. Понижувачки поглед. Понижувачки зборови.
понизен | прид.
Што е покорен, ропски послушен. Тој е слаб човек што се топи од понизна услужност под погледот на старешината.
понизи (се) | св.
понизност | ж.
Особина на тој што е понизен, покорен.
понизувачки | прид.
пониклен | прид.
Што е обложен со никел; пониклуван.
поникне 1 | св.
Никне, изникне насекаде (трева, растенија). Бујна, зелена трева беше поникнала. Фатија пролетни дождови и компирите поникнаа.
поникне 2 | св.
Спушти, наведне глава; ведне очи, поглед. Не можам да погледнам во неа, да не поникнам.
понира | несв.
За вода, за река понорница – влегува вземи и се губи. Во тоа поле извира, низ него протекува и за некој километар понатаму од изворот понира рекичката Врело.
пониша | св.
Ниша, клати, лула малку, кусо време.
