провокативен | прид.
Што провоцира, што предизвикува, подбуцнува. Провокативен говор. Провокативна облека.
провокатор | м.
Тој што провоцира. Тој играше улога на провокатор.
провокаторски | прид.
Што се однесува на провокатор. Провокаторски став.
провокациски | прид.
Што има елементи на провокација; Провокациски материјал.
провокација | ж.
Предизвикување; предизвик. Тоа беше провокација за него и не успеа да ѝ одолее.
провоцира | св. и несв.
Предизвика, предизвикува некакви реакции. Го испровоцира неговиот зајадлив коментар.
провража | св.
Вража кратко време, набрзина. Гаталецот ѝ провража нешто и ѝ рече да дојде пак.
проврви | св.
Врви набрзина, покрај нешто, некого. Проврви без да поздрави. Некој проврви покрај прозорецот.
провре | св.
Провлече низ тесен отвор. Детето ја провре главата меѓу решетките.
провреви | св.
Почне да вреви. Заѕвони училишното ѕвонче и децата веднаш провревија.
