раскостен | прид.
Што е изнемоштен, папсан, снемоштен, без сила во себе. Раскостена снага. Раскостен грб. Раскостени тела.
раскости | св.
Раздели на составни делови ‒ за тело на човек или на животно. Месарите ја раскостија свињата. Тој го раскости телото на умрениот.
раскош | м.
Прекумерно богатство што се покажува во начинот на живот, изобилство од материјални и друг вид добра и уживање во тоа богатство. Тие живеат во раскош. Мене не ми е потребен раскош. Тој се навикнал на раскош.
раскошен | прид.
Што е богат, сјаен, што се одликува со раскош. Раскошен живот. Раскошен одмор. Раскошно патување. Раскошна свадба.
раскошка | св.
Почне да кошка нешто, растури нешто со кошкање засилено, повеќе или уште малку повеќе;
раскоштрави | св.
Разбушави некого; прави да изгледа некој несреден, неуреден. Таа ги раскоштравила децата.
раскрака се | св.
За кокошки и некои други птици ‒ почне силно, зачестено да крака. Кокошките силно се раскракале.
раскраси | св.
Разубави, украси повеќе или уште повеќе. Таа ја раскраси просторијата со светилки во разни бои.
раскрачи | св.
Рашири широко нозе. Тој седна на столот и ги раскрачи нозете. Таа непристојно ги раскрачила нозете.
раскрвавен | прид.
Што е облеан со крв. Раскрвавен нос. Раскрвавена облека.
