разлоши | св.
Поттикне некого, направи некој да стане лош. Неговите совети ги разлошија децата.
разлуден | прид.
Што е умствено растроен во нагласена мера; станал луд или уште полуд. Разлуден човек.
разлула | св.
Разниша, разлелее; почне да ниша, да лелее силно или уште посилно. Таа го разлула бебето и почна да му пее. Брановите го разлулаа кајчето.
разлулан | прид.
Што е несигурен, нестабилен; разнишан. Разлулана самодоверба. Разлулана позиција.
разлулеан | прид.
Што е занесен, поведен од емоции. Разлулеани чувства. Разлулеана девојка.
разлулее | глаг.
разлутен 1 | прид.
За храна ‒ што е лут по вкус. Разлутена манџа.
разлутен 2 | прид.
Што се лути, што е исполнет со лутина; лут, гневен, бесен. Разлутен човек.
разлути 1 | св.
Направи нешто да стане луто по вкус. Везените пиперки ја разлутија манџата. Со неколку феферончиња го разлути јадењето. Ренот ја разлути салатата.
разлути 2 | св.
Доведе некого во состојба на бес, гнев, лутина; налути, разгневи, расрди некого. Тој ја разлути девојката со своето непристојно однесување. Таа ги разлути кучињата. Неговата арогантност ги разлути присутните.
