разорен | прид.

Што има својство да разори, да разорува, да уништи; уништувачки, опустувачки. Разорна бомба. Разорно дејство. Разорно оружје.

разори | св.

Опустоши, разнесе (со експлозив и сл.); разурне, разруши. Војската ја разори зградата со бомби. Атомската бомба го разори градот. Земјотресот го разори Скопје.

разорлив | прид.

Што може да се разори, да се сосипе. Разорливи материи.

разортачи | св.

Растури ортаклак со некого; ортачи, заортачи. Тој го разортачи.

разорувач | м.

Лице што ништи, што разорува. Двајца разорувачи го срушија ѕидот. Тој е разорувач на моминските сништа.

разорувачки | прид.

Што разорува; уништувачки. Разорувачка моќ. Разорувачки сили.

разоруженост | ж.

Состојба на тој што е разоружен.

разоружи | св.

Одзеде оружје, обезоружи, лиши некого што е вооружен од оружје; вооружи. Силите ги разоружија герилските војски. Командантот го разоружи него.

разотвора | несв.

разотвори | св.

Отвори сосема, ширум нешто или повеќе предмети. Таа ги разотвори прозорците за да влезе воздух во собата. Тој ширум ги разотвори вратите на куќата. Таа ги разотвори очите и вџашено гледаше.