рак 2 | м.
Општ назив за сите малигни тумори; карцином, канцер. Рак на белите дробови. Рак на дојка. Рак на кожата.
рака | ж.
Еден од горните екстремитети на човечкото тело, делот од прстите до горниот раменски зглоб. Десна рака. Лева рака. Момчето си ја повреди раката. Ме фати за рака. Децата високо ги креваа рацете.
ракав | м.
Дел од облеката што покрива дел од раката или целата рака без дланката со прстите. Куси ракави. Долги ракави. Тесни ракави. Широки ракави. Подвиткани ракави. Везени ракави. Фустан без ракави.
ракавец | м.
(мех.) Долгнавест, валчест дел од машина. Хоризонталниот ракавец на моторот од тракторот. Вертикален ракавец.
ракавица | ж.
Дел од облеката што служи за заштита на рацете, на дланката и на прстите. Волнени ракавици. Долги и куси ракавици. Заштитни ракавици. Гумени ракавици. Ја изгубив едната ракавица.
ракавичар | м.
Лице што произведува или што продава ракавици.
ракатен | прид.
Ракатна пила.
ракатка | ж.
Количина жито, трева и сл. колку што може да се опфати со една рака; китка 2. Ракатка полски цвеќиња. Неколку ракатки оризова трева. Ракатка праз.
ракета 1 | ж.
а) (воен.) Експлозивно тело со разорна моќ, проектил. Атомските ракети се свртени кон небото. Во подморницата има сто атомски ракети. Најновите ракети имаат силна разорна моќ. Ракета земја ‒ воздух. б) Вид граната што експлодира во воздух и дава светлина. Сигнална ракета. Светлосна ракета. Запалива ракета. Правеле огномет со ракети.
ракета 2 | ж.
Лопатка за играње пинг‒понг. Кинески ракети. Силен удар со ракетата кон левиот агол.
