расклопи | св.

Раздели нешто на составни делови. Тој го расклопи часовникот на делови. Работниците ја расклопија машината.

расклоплив | прид.

Што може да се расклопи. Расклоплива кутија. Расклоплив апарат.

расклоца се | св.

Почне да клоца многу, зачестено и во голема мера; Коњите се расклоцаа. Детето се расклоца.

раскове | св.

Извади шајки од нешто заковано; ослободи од потков; поткове. Работниците ја расковаа вратата. Тој ги расковал потковиците од коњот.

расковник | м.

расковниче | ср.

Растение што има, според преданијата, магиска моќ да отвора какви било брави, да открива скриени богатства, да ништи магии и сл.; Siler.

раскока | св.

Натера некого да почне да скока. Таа ги раскока сите, ги натера и најстарите да станат на оро.

раскокорави | св.

раскокори | св.

Нагласено, ширум отвори очи; Таа ги раскокори очите.

раскол | м.

Расцеп, отпадништво од црквата, во религијата и во верски и друг вид идеолошки заедници (организација, партија) ‒ верување што не е во согласност со постојното учење, одвојување, разделување, цепење, шизма. Раскол во христијанството, познат како Големата шизма или Големиот раскол. Тој размислува за раскол и за формирање нова верска институција. Расколот во црквата предизвика формирање групи.