слабописмен | прид.

а) Што не умее добро да чита и да пишува. Слабописмени селани. Слабописмени ученици. б) Што не познава доволно некоја област на знаењата. Музички слабописмен.

слабопрооден | прид.

Што е непрооден, низ кој тешко се минува. Слабопроодна шума. Слабопроодни предели.

слабост | ж.

Состојба на немоќ, телесна и духовна; недостиг на сила, енергија. Почувствува слабост при помислата на утрешната средба. Го обзеде слабост, нозете и рацете му трепереа. Ја совлада слабоста, се прави силен пред другарите.

слабота | ж.

слаботија | ж.

Телесна слабост, немоќ, мршавост. Тој беше за грев, слаботија, едвај стои на нозе.

слабоумен | прид.

Што е умно неразвиен, заостанат, глупав; малоумен. Слабоумен човек.

слабоумие | ср.

Состојба на слабоумен, недоволна умствена развиеност. Вродено слабоумие. Старечко слабоумје

слабоумник | м.

Човек што не е умствено развиен, слабоумен. Ги нападна еден неранимајко и слабоумник. Му придавате многу значење на еден слабоумник.

слабуникав | прид.

слабушен | прид.