слепило | ср.

Потполн или делумен, привремен или траен недостаток, немање вид. Слепилото настанало како последица на зголемен шеќер во крвта.

слепо | прил.

Без да гледа каде оди. Оди на слепо.

слепок | м.

Вид влекач сличен на змија, гуштер без нозе; Anguis fragilis.

слепоочен | прид.

Што се однесува на слепото око. Слепоочна коска. Слепоочен мускул.

слепоочник | м.

слепоочница | ж.

Место меѓу веѓата и горниот крај на увото. Го удри со рачката од четката по левата слепоочница. На десната страна над слепоочницата на невестата ѝ се клава низа со пет сребрени пари.

слепороден | прид.

Што е слеп по раѓање. Слепородено дете.

слепост | ж.

Состојба на тој што е слеп.

слепота | ж.

слепотија | ж.