саможив | прид.
Што живее само за себе; егоистичен. Саможив владетел. Саможивен љубовник. Саможивни луѓе
саможивец | м.
саможивник | м.
Тој што живее мислејќи само на себеси и на своите потреби, егоистичен човек; Имаше семејство, но сепак беше саможивник. Бездушен саможивник.
саможивништво | ср.
Состојба на тој што е саможивец / саможивник.
саможртва | ж.
Жртвување на себеси; Решителна саможртва. Чин на саможртва. Саможртва за татковината.
саможртвен | прид.
Што се однесува на саможртва. Саможртвен подвиг.
саможртвува се | св. и несв.
Се жртвува себеси; Тој свесно се саможртвуваше. Многумина се саможртвуваа за слободата.
самозаборав | м.
Заборавање на себеси, на своите потреби; занесеност. Љубовен самозаборав. Плачеше до самозаборав.
самозаборава се | несв.
Се заборава себеси. Се самозабораваше од опиеноста од таа девојка.
самозаборави се | св.
Се заборави себеси, се најде во состојба на самозаборав. Од неочекуваниот успех се самозаборави.
